maandag 9 juli 2012

Gewijzigd plan in Didam

Vijf weken na en twee weken voor Hannover heb ik nauwelijks hardgelopen. Met uitzondering van de marathon tijdens mijn hele triatlon in Duitsland heb ik dus zeven weken het lopen niet kunnen trainen. Bovendien had ik last van mijn knie. De halve triatlon in Didam uitlopen, met 20 km hardlopen, was daarom niet verstandig. Maar ik kom graag naar de groenste triatlon in Nederland en besloot ik om wel te gaan zwemmen en fietsen en eventueel één rondje te gaan hardlopen. Langs de kant staan aanmoedigen is niet zo leuk als (de helft) zelf meedoen. Maar het liep wat anders.


Wissel
Eerst 50 km infietsen van Groenlo naar Didam. Als ik toch niet zou uitlopen kon ik er beter nog wat trainingsuurtjes aan vastknopen door naar het evenement te fietsen en na afloop weer terug. Ik had een goede zwemstart. Lag gelijk op kop en bleef daar ongeveer 1,2 km liggen. Daarna even wat rustiger aan. Het zou belangrijk zijn om de eerste wissel erg snel te doen. Diederik Scheltinga wisselt altijd snel en hij zou wel eens gelijk een gat kunnen slaan met de rest van het veld.


Diederik en ik wisselde 15 á 20 seconden sneller dan de rest van de atleten uit de eerste zwemgroep. Gelijk een gat dus en erg hard doorgetrokken de eerste kilometers op de fiets. De eerste 15 km fietsen ging erg hard. Ik had moeite om bij te blijven. Toch wist Eimert Venderbosch ons bij te halen. Hij was dus supersterk. Na het eerste rondje fietsen van 20 km zakte het tempo iets en kon ik makkelijker bijblijven.



Kramp
Op ongeveer 70 km fietsen kreeg ik een krampaanval aan de binnenkant van mijn bovenbeen. Geen idee waar dat vandaan kwam. Wellicht omdat ik ook al naar Didam had gefietst. Ik kon geen kracht meer zetten en moest Eimert en Diederik laten gaan. Voet uit pedaal, benen wat losschudden, goed drinken en bovenbeen masseren. Na een paar minuten trok het weg en kon ik in de achtervolging. Een paar kilometer later had ik weer de aansluiting. Volgens mij hebben Eimert en Diederik het niet eens gemerkt. De wissel naar het lopen ging bij mij langzamer dan bij mijn medekoplopers. Ik deed als enige sokken aan en verloor daarmee de nodige tijd.



Change of plans
Nu dus lekker één of misschien twee rondjes van vijf kilometer hardlopen. Na een paar kilometer had ik Eimert bijgehaald en hij liep een mooi tempo voor mij. Na de eerste doorkomst vroeg ik hoeveel de voorsprong op de nr. vier in de race was en wie dat was. Mijn supporters konden dat op dat moment niet vertellen. Nou ok ... nog één rondje dan. Ik had weinig last van mijn knie en was aan het genieten. Na het tweede rondje hoorde ik dat ik twee minuten voorsprong had op Jan-Roelf Heerssema. Twijfel, twijfel, twijfel. Met nog tien kilometer rustig hardlopen kon ik nog op het podium komen. Podiumplaats is altijd interessant en bovendien leverde dat nog een leuk geldbedrag op. Diederik en Eimert liepen sterk. De hele race waren zij al goed bezig. Diederik heeft deze race heel erg verdiend gewonnen. Eimert is superfit in zijn 47e levensjaar en ik was tevreden met mijn derde plaats.

Het geplande fietsritje terug naar huis heb ik maar geschrapt.

Volledige uitslag
Krantenbericht: