Prachtige ervaring, geen resultaat in Almere

Mijn debuut op de hele triatlon: 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen, 42 km hardlopen.

Het zwemmen ging erg makkelijk. Ik had telkens de neiging om gewoon weg te zwemmen, maar dat zou toch niks opleveren. Daarom maar energie sparen in de voeten van de eerste zwemmer en mij niet laten verleiden. Dus na 1,1 km als tweede uit het water voor de “landlap”, oftewel 10 meter over het strand lopen om aan het publiek te laten zien dat we nu nog fris zijn.

Na de tweede keer het ronden van de verste boei zag ik aan de rechterkant iemand met het nummer 2 op de badmuts passeren. Ah .. Gerrit Schellens, na 5 overwinningen zal die de weg wel weten, dus bij hem in de benen gekropen. Erg relaxed zwom ik zo naar de haven en kwam als 2^e uit het water. Omdat Gerrit zijn wetsuit wisselde voor de tijdsmeting sta ik nu geregistreerd als de snelste zwemmer. Voor wat het waard is (helemaal niks dus). Zwemtijd: 3,8 km in 52.51. Niet bijzonder snel, maar harder hoefde niet.

Het was even frustrerend dat ik nr. 207 had en dus mijn tas niet zo snel kon pakken als Gerrit. Zijn tas lag immers vooraan, die van mij ergens in het midden. Bovendien trok ik op weg naar de fiets een wielershirt aan en moest ik nog een gel wegwerken. Daar ging mijn aansluiting met Gerrit. Als tweede de fiets op. Al snel vloog ES Strijk mij voorbij. Nog even geprobeerd om bij te blijven. Dat lukte wel, maar niet in de afgesproken hartslagzone. Daar mocht ik maximaal 10 minuten boven fietsen en binnen die tijd kon het gat met Gerrit niet worden gedicht. Dus afhaken.

Ondertussen haalde Jacob Veenstra mij in en die reed het tempo dat ik ook wilde aanhouden. Gedurende de 180 km haalde nog 2 Belgen en Roeland Smits ons in.

(foto: Bauke Wagenmakers)

Geen enkel probleem ondervonden op de fiets. Alles verliep voorspoedig. Geen dipje, geen maagproblemen, geen kou door de stortbuien .. helemaal niks.  Alleen koste het even inspanning om na 4 x (!!) plassen de aansluiting telkens terug te vinden. Maar hier werd ik steeds handiger in. In ieder geval wist ik zeker dat ik niet te weinig aan het drinken was. Fietstijd: 4.43.53

Omdat mijn benen toch wel zwaar en hier en daar wat zuurder werden, vreesde ik even voor de overgang naar het lopen. Maar ook hier totaal geen problemen. Als 7e begon ik aan het lopen.

Even ritme zoeken na de wissel en mij strak houden aan het plan. Dat ging super. De eerste ronde van 14 km liep ik erg makkelijk en relaxed (en bovendien wederom met een plaspauze) net onder de 57 minuten. Wow .. dat is goed, dacht ik nog. Inmiddels had ik ook twee atleten ingehaald en lag ik 5e.

 

Maar na 20 km kwam Jacob Veenstra mij voorbij. Hij vroeg: “wat is er met jou aan de hand”.  Eerlijk gezegd had ik tot dan toe geen idee dat het zo langzaam ging. Ik keek naar mijn hartslag: huh .. 10 slagen gedaald. WTF! Hoe kan dat nou. En mijn tempo was blijkbaar zo laag dat ik binnen 5 km ongeveer 3 minuten heb verloren op Jacob. Snel een extra gel maar het was te laat, 2 km later stond ik volledig stil en was ik op, leeg en voelde mij verschrikkelijk klote.

Het kan niet anders dan te weinig voeding. De koude stortbuien hebben waarschijnlijk ook nog de extra energie gekost. We sprongen op de fiets met 12 graden. Onderweg liep de temperatuur op naar 18 graden maar daalde tijdens een bui weer naar 12 graden.

Sommige atleten presteren erg goed tijdens hun debuut op de hele triatlon. Anderen hebben wat meer ervaring nodig.

Media:

Eigen (amateur) opnamen
Beelden omroep Flevoland
Beelden triatlon.tv

My road to … Almere

Deze weg werd in het voorjaar van 2009 ingeslagen. Wederom was ik geblesseerd aan mijn rechterscheenbeen. Een MRI-scan gaf voor de derde keer een stressfractuur als resultaat. Dit moest anders.

In besloot om een uitdagende maar ook haalbare doelstelling te formuleren: starten op de hele triatlon in Almere 2010. Dat gaf mij meer dan 1,5 jaar om de belasting op te bouwen en mijzelf klaar te stomen voor deze zware uitdaging.

En ik begon echt onderaan: 1 min. dribbelen, 2 min. wandelen en dat mocht ik drie keer herhalen. Langzaam en voorzichtig werd zo de belasting opgevoerd. Dit ging goed tot begin 2010. Toch weer een terugval. Mijn trainer, Frank Heldoorn, nam geen risico en de opbouw werd nog voorzichtiger. Naar mijn idee te voorzichtig. In deze fase heb ik ook contact gezocht met Bas de Bruin van Centre of Pressure om een goede loopanalyse te maken. Vele meetsystemen gaven een ondersteuning in de vorm van schoenzooltjes aan die blijkbaar niet voldoende helpen. Dus Bas dacht “out of the box”. Geen dure meetsystemen maar simpelweg ondersteuning zoals ik dat prettig ervaarde. Dat betekende een extra 2 cm mediale ondersteuning. Naast de zooltjes passen mijn voeten nauwelijks nog in de schoen en het voelt alsof ik lood in mijn schoenen heb, zo zwaar zijn ze. Maar het werkt.

Vervolgens begin 2010 een gebroken hand. Geen zwemtrainingen en fietsen was te gevaarlijk. Dan duurt 5,5 week erg lang. Onze verhuizing van Dieren naar Groenlo in het begin van het wedstrijdseizoen droeg ook niet bij aan een perfecte opbouw. Klussen en trainen zoveel mogelijk proberen af te wisselen. En met veel hulp van familie en vrienden toch het beste van proberen te maken.

Omdat wij tijdens de wedstrijden nog steeds geen risico wilden nemen heb ik alle halve triatlon met een opdracht gedaan. Zwemmen en fietsen mag voluit, maar tijdens het lopen moet de rem erop. Dat alles met het oog om die ene wedstrijd te halen.

Met nog een paar dagen te gaan voor de triatlon van Almere kan ik constateren dat mijn belastbaarheid groot genoeg is om deze wedstrijd aan te kunnen. Ik ben nog niet zover dat ik voorin mee kan strijden maar ik ben superblij dat ik zaterdag aan de start sta.

Ik ga genieten!

Eigenlijk is de grootste overwinning dus al geboekt. Maar uiteraard ga ik mijn uiterste best doen om de finish te halen.

Winst halve triatlon Leiderdorp

De zwemstart verliep chaotisch. Er werd gewacht op een wethouder. Maar plotseling schreeuwde iemand iets en het veld was vertrokken. Ik aarzelde even maar besloot al snel om ook te gaan zwemmen. Zo'n pak zwemmers terugfluiten gaat niet lukken.Ik kwam de eerste zwem kilometer niet in mijn ritme. Mijn armen voelde zwaar aan en ik kreeg geen grip in het water. Het lukte maar net om in de staart van het eerste groepje (4 personen) te blijven. Maar het zwemmen ging steeds beter en ik werkte mij naar voren om na 2,5 km als tweede uit het water te komen.

Na de wissel sprong ik als tweede op de fiets. Een jonge Belg was mij nog voor. Frans van Heteren, inmiddels al 44 jaar, haakte na ongeveer 15 al aan. Zijn verlies op het zwemonderdeel had hij dus snel goed gemaakt. Samen met Van Heteren hield ik het tempo hoog en de jonge Belg moest toen snel lossen. De laatste 45 km op de fiets heb ik de koppositie niet afgestaan. Ik fietste stevig door om eventuele achtervolgers niet de kans te geven om bij te sluiten. Van Heteren kon blijven volgen.
 
De wissel van het fietsen naar het lopen gaf een voorsprong voor Van Heteren. Hij besloot om geen sokken aan te trekken. Ik wel met het oog op blaren en het herstel daarvan. De eerste 3 km heb ik flink gas gegeven om weer aan te sluiten. Daarna was het ritme zoeken. Samen liepen we tot aan 16 km. Daarna heb ik het tempo weer opgevoerd omdat ik Carlo Pullens sterk op zag komen. Mijn laatste rondje van 5,4 km ging het snelst. Frans behield de tweede plaats, mede omdat Carlo in de laatste ronde zijn opmars niet kon doortrekken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

bron: de Gelderlander

Uitslag 1/2 triatlon

Tweets:
http://twitter.com/CarloPullens/status/20632010506
http://twitter.com/CarloPullens/status/20691704521

- Bericht triathlonweb