dinsdag 24 augustus 2010

My road to … Almere

Deze weg werd in het voorjaar van 2009 ingeslagen. Wederom was ik geblesseerd aan mijn rechterscheenbeen. Een MRI-scan gaf voor de derde keer een stressfractuur als resultaat. Dit moest anders.

In besloot om een uitdagende maar ook haalbare doelstelling te formuleren: starten op de hele triatlon in Almere 2010. Dat gaf mij meer dan 1,5 jaar om de belasting op te bouwen en mijzelf klaar te stomen voor deze zware uitdaging.

En ik begon echt onderaan: 1 min. dribbelen, 2 min. wandelen en dat mocht ik drie keer herhalen. Langzaam en voorzichtig werd zo de belasting opgevoerd. Dit ging goed tot begin 2010. Toch weer een terugval. Mijn trainer, Frank Heldoorn, nam geen risico en de opbouw werd nog voorzichtiger. Naar mijn idee te voorzichtig. In deze fase heb ik ook contact gezocht met Bas de Bruin van Centre of Pressure om een goede loopanalyse te maken. Vele meetsystemen gaven een ondersteuning in de vorm van schoenzooltjes aan die blijkbaar niet voldoende helpen. Dus Bas dacht “out of the box”. Geen dure meetsystemen maar simpelweg ondersteuning zoals ik dat prettig ervaarde. Dat betekende een extra 2 cm mediale ondersteuning. Naast de zooltjes passen mijn voeten nauwelijks nog in de schoen en het voelt alsof ik lood in mijn schoenen heb, zo zwaar zijn ze. Maar het werkt.

Vervolgens begin 2010 een gebroken hand. Geen zwemtrainingen en fietsen was te gevaarlijk. Dan duurt 5,5 week erg lang. Onze verhuizing van Dieren naar Groenlo in het begin van het wedstrijdseizoen droeg ook niet bij aan een perfecte opbouw. Klussen en trainen zoveel mogelijk proberen af te wisselen. En met veel hulp van familie en vrienden toch het beste van proberen te maken.

Omdat wij tijdens de wedstrijden nog steeds geen risico wilden nemen heb ik alle halve triatlon met een opdracht gedaan. Zwemmen en fietsen mag voluit, maar tijdens het lopen moet de rem erop. Dat alles met het oog om die ene wedstrijd te halen.

Met nog een paar dagen te gaan voor de triatlon van Almere kan ik constateren dat mijn belastbaarheid groot genoeg is om deze wedstrijd aan te kunnen. Ik ben nog niet zover dat ik voorin mee kan strijden maar ik ben superblij dat ik zaterdag aan de start sta.

Ik ga genieten!

Eigenlijk is de grootste overwinning dus al geboekt. Maar uiteraard ga ik mijn uiterste best doen om de finish te halen.

1 opmerking:

Ronlionking zei

Je gaat het redden en er komt nog een mooie tijd aan ook.
De weer lijkt mee te gaan werken (verwachting dinsdag).
Ik zal je langs de mooie Gooimeerdijk komen aanmoedigen. Veel succes.