Easy Running

Nu ik met vrijwel alle sponsors een mondeling akkoord heb voor ondersteuning in 2011 kan ik ze één voor één aan jullie voorstellen.

Easy Running is dé hardloop- en triatlonspeciaalzaak van de Achterhoek. Eigenaar Bernard Hilferink is zelf triatleet en de combinatie van zijn enthousiasme en deskundigheid zie je terug in deze winkel. Het komende jaar is Easy Running ook naamsponsor van het NK triatlon over de midden afstand in Didam.

In samenwerking met Saucony levert Easy Running mijn loopschoenen en –kleding. Op dit moment loop ik op Saucony ProGrid Omni 9 (narrow). Vanwege mijn blessuregevoeligheid zowel de trainingen als wedstrijden.

Loop eens binnen als je in (de buurt van) Doetinchem bent.

Stoppen met leeftijdscategorieën in de triatlon

“Dit bericht graag met een korreltje zout nemen”.

Ik pleit ervoor om te stoppen met leeftijdscategorieën in de triatlonsport. De gehandicaptensport deelt atleten in op de grootte van hun (fysieke) beperking. Daar is mijn idee ontstaan. In plaats van leeftijd kunnen we de triatlonsport beter indelen in categorieën van (sociale) beperking. De vergelijking met de gehandicaptensport gaat uiteraard een beetje mank maar het gaat om het systeem.

Onder meer Dave Scott en Rob Barel hebben bewezen dat leeftijd geen beperkende factor hoeft te zijn. In ieder geval niet tot 55 jaar. Wellicht gaat je lichaam ietwat tegenwerken, maar de factor “ervaring” compenseert dit verschil. Dus de leeftijdscategorieën die er nu zijn tussen de 18 en 55 jaar kunnen we beter opheffen. We moeten de carrière van Rob Barel even afwachten om te kijken of deze categorie kan worden opgehoogd naar 60 jaar.

De sociale beperking (vanuit de sport gezien, want deze beperking betekent vaak een verrijking in het leven) is veel meer een factor die de prestatie beïnvloed. Het scheelt nogal of je fulltime atleet bent of een fulltime baan hebt.

Ik stel de volgende categorieën voor:

Categorie A: fulltime triatleten (de PRO’s)

Categorie B: triatleten met een parttime baan of studenten (de SEMI-PRO’s)

Categorie C: atleten met een fulltime baan (dit noemen we de “Jan van de Marel-categorie”)

Categorie D : atleten met een baan en 1 of 2 kinderen die nog thuis wonen

Categorie E : atleten met een baan en 3 of meer kinderen die nog thuis wonen (deze atleten strijden om de “Carlo van de Bergh-bokaal”)

Categorie F: triatleten met een sociale belasting die nog hoger is dan de E-categorie.

Als je in een jaar meer dan 4 maanden in een bepaalde categorie zit, kun je in dat jaar niet meer dalen naar een “lagere” categorie. Dit concept moet nog worden uitgewerkt. Het heeft nu een aantal aspecten die niet duidelijk genoeg zijn.

Krantenbericht triatlon Arnhem

bron: De Gelderlander

Open Arnhems kampioenschap

Vorig jaar was deze wedstrijd een leuke afsluiting van mijn seizoen. Door het annuleren van de skeelertriatlon werd dit weer de laatste race van het jaar.

Door de aangekondigde kou en mogelijke regen was de opkomst minder groot dan vorig jaar. Maar het zonnetje kwam goed door en volgens mij heeft niemand het koud gehad. De toeschouwers misschien.

Tot op dit moment weet ik zeker dat tijdens de briefing werd gezegd dat we "om de gele boei moesten zwemmen" :-). Maar tijdens de wedstrijd bleek dat ik bijna de enige was die dat heeft gehoord. Dat betekende ongeveer 50 m meer zwemmen. Toch als eerste uit het water na 600 (650) m. Rustig extra shirtje en armwarmers aangetrokken.

Ik had in de planning om de wedstrijd "spannend" te houden. Dus ik besloot om niet het tempo te maken. Maar uiteraard bleef ik wel in de buurt van iedereen die mij inhaalde. Eerst haalde Marco Koomen mij in. Vervolgens Bas Bluijsen en tot slot Johan Christen. Die laatste fietst erg sterk. Leuk om te zien. Mijn gemiddelde vermogen was 293 Watt op de fiets. Niet echt hoog voor deze afstand (25 km).

Tijdens het lopen de eerste 5 km lekker rustig gelopen. Daarna even een kilometertje tempo om de winst veilig te stellen.

Erg genoten van deze wedstrijd. Leuk om veel vrienden en bekenden te treffen en een wedstrijd onder elkaar te doen.

Uitslag


Foto's volgen binnenkort

Published with Blogger-droid v1.5.9

Kanjers voor kanjers veldtourtocht

 

Alle informatie over de Kanjers voor Kanjers tourtocht staat op onderstaande poster. Deze stichting zet zich in voor de “bevordering van het welzijn van het kind, in het bijzonder door middel van sport en spel”. Meer informatie over deze stichting vind je op hun website.

Prachtige ervaring, geen resultaat in Almere

Mijn debuut op de hele triatlon: 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen, 42 km hardlopen.

Het zwemmen ging erg makkelijk. Ik had telkens de neiging om gewoon weg te zwemmen, maar dat zou toch niks opleveren. Daarom maar energie sparen in de voeten van de eerste zwemmer en mij niet laten verleiden. Dus na 1,1 km als tweede uit het water voor de “landlap”, oftewel 10 meter over het strand lopen om aan het publiek te laten zien dat we nu nog fris zijn.

Na de tweede keer het ronden van de verste boei zag ik aan de rechterkant iemand met het nummer 2 op de badmuts passeren. Ah .. Gerrit Schellens, na 5 overwinningen zal die de weg wel weten, dus bij hem in de benen gekropen. Erg relaxed zwom ik zo naar de haven en kwam als 2^e uit het water. Omdat Gerrit zijn wetsuit wisselde voor de tijdsmeting sta ik nu geregistreerd als de snelste zwemmer. Voor wat het waard is (helemaal niks dus). Zwemtijd: 3,8 km in 52.51. Niet bijzonder snel, maar harder hoefde niet.

Het was even frustrerend dat ik nr. 207 had en dus mijn tas niet zo snel kon pakken als Gerrit. Zijn tas lag immers vooraan, die van mij ergens in het midden. Bovendien trok ik op weg naar de fiets een wielershirt aan en moest ik nog een gel wegwerken. Daar ging mijn aansluiting met Gerrit. Als tweede de fiets op. Al snel vloog ES Strijk mij voorbij. Nog even geprobeerd om bij te blijven. Dat lukte wel, maar niet in de afgesproken hartslagzone. Daar mocht ik maximaal 10 minuten boven fietsen en binnen die tijd kon het gat met Gerrit niet worden gedicht. Dus afhaken.

Ondertussen haalde Jacob Veenstra mij in en die reed het tempo dat ik ook wilde aanhouden. Gedurende de 180 km haalde nog 2 Belgen en Roeland Smits ons in.

(foto: Bauke Wagenmakers)

Geen enkel probleem ondervonden op de fiets. Alles verliep voorspoedig. Geen dipje, geen maagproblemen, geen kou door de stortbuien .. helemaal niks.  Alleen koste het even inspanning om na 4 x (!!) plassen de aansluiting telkens terug te vinden. Maar hier werd ik steeds handiger in. In ieder geval wist ik zeker dat ik niet te weinig aan het drinken was. Fietstijd: 4.43.53

Omdat mijn benen toch wel zwaar en hier en daar wat zuurder werden, vreesde ik even voor de overgang naar het lopen. Maar ook hier totaal geen problemen. Als 7e begon ik aan het lopen.

Even ritme zoeken na de wissel en mij strak houden aan het plan. Dat ging super. De eerste ronde van 14 km liep ik erg makkelijk en relaxed (en bovendien wederom met een plaspauze) net onder de 57 minuten. Wow .. dat is goed, dacht ik nog. Inmiddels had ik ook twee atleten ingehaald en lag ik 5e.

 

Maar na 20 km kwam Jacob Veenstra mij voorbij. Hij vroeg: “wat is er met jou aan de hand”.  Eerlijk gezegd had ik tot dan toe geen idee dat het zo langzaam ging. Ik keek naar mijn hartslag: huh .. 10 slagen gedaald. WTF! Hoe kan dat nou. En mijn tempo was blijkbaar zo laag dat ik binnen 5 km ongeveer 3 minuten heb verloren op Jacob. Snel een extra gel maar het was te laat, 2 km later stond ik volledig stil en was ik op, leeg en voelde mij verschrikkelijk klote.

Het kan niet anders dan te weinig voeding. De koude stortbuien hebben waarschijnlijk ook nog de extra energie gekost. We sprongen op de fiets met 12 graden. Onderweg liep de temperatuur op naar 18 graden maar daalde tijdens een bui weer naar 12 graden.

Sommige atleten presteren erg goed tijdens hun debuut op de hele triatlon. Anderen hebben wat meer ervaring nodig.

Media:

Eigen (amateur) opnamen
Beelden omroep Flevoland
Beelden triatlon.tv

My road to … Almere

Deze weg werd in het voorjaar van 2009 ingeslagen. Wederom was ik geblesseerd aan mijn rechterscheenbeen. Een MRI-scan gaf voor de derde keer een stressfractuur als resultaat. Dit moest anders.

In besloot om een uitdagende maar ook haalbare doelstelling te formuleren: starten op de hele triatlon in Almere 2010. Dat gaf mij meer dan 1,5 jaar om de belasting op te bouwen en mijzelf klaar te stomen voor deze zware uitdaging.

En ik begon echt onderaan: 1 min. dribbelen, 2 min. wandelen en dat mocht ik drie keer herhalen. Langzaam en voorzichtig werd zo de belasting opgevoerd. Dit ging goed tot begin 2010. Toch weer een terugval. Mijn trainer, Frank Heldoorn, nam geen risico en de opbouw werd nog voorzichtiger. Naar mijn idee te voorzichtig. In deze fase heb ik ook contact gezocht met Bas de Bruin van Centre of Pressure om een goede loopanalyse te maken. Vele meetsystemen gaven een ondersteuning in de vorm van schoenzooltjes aan die blijkbaar niet voldoende helpen. Dus Bas dacht “out of the box”. Geen dure meetsystemen maar simpelweg ondersteuning zoals ik dat prettig ervaarde. Dat betekende een extra 2 cm mediale ondersteuning. Naast de zooltjes passen mijn voeten nauwelijks nog in de schoen en het voelt alsof ik lood in mijn schoenen heb, zo zwaar zijn ze. Maar het werkt.

Vervolgens begin 2010 een gebroken hand. Geen zwemtrainingen en fietsen was te gevaarlijk. Dan duurt 5,5 week erg lang. Onze verhuizing van Dieren naar Groenlo in het begin van het wedstrijdseizoen droeg ook niet bij aan een perfecte opbouw. Klussen en trainen zoveel mogelijk proberen af te wisselen. En met veel hulp van familie en vrienden toch het beste van proberen te maken.

Omdat wij tijdens de wedstrijden nog steeds geen risico wilden nemen heb ik alle halve triatlon met een opdracht gedaan. Zwemmen en fietsen mag voluit, maar tijdens het lopen moet de rem erop. Dat alles met het oog om die ene wedstrijd te halen.

Met nog een paar dagen te gaan voor de triatlon van Almere kan ik constateren dat mijn belastbaarheid groot genoeg is om deze wedstrijd aan te kunnen. Ik ben nog niet zover dat ik voorin mee kan strijden maar ik ben superblij dat ik zaterdag aan de start sta.

Ik ga genieten!

Eigenlijk is de grootste overwinning dus al geboekt. Maar uiteraard ga ik mijn uiterste best doen om de finish te halen.

Winst halve triatlon Leiderdorp

De zwemstart verliep chaotisch. Er werd gewacht op een wethouder. Maar plotseling schreeuwde iemand iets en het veld was vertrokken. Ik aarzelde even maar besloot al snel om ook te gaan zwemmen. Zo'n pak zwemmers terugfluiten gaat niet lukken.Ik kwam de eerste zwem kilometer niet in mijn ritme. Mijn armen voelde zwaar aan en ik kreeg geen grip in het water. Het lukte maar net om in de staart van het eerste groepje (4 personen) te blijven. Maar het zwemmen ging steeds beter en ik werkte mij naar voren om na 2,5 km als tweede uit het water te komen.

Na de wissel sprong ik als tweede op de fiets. Een jonge Belg was mij nog voor. Frans van Heteren, inmiddels al 44 jaar, haakte na ongeveer 15 al aan. Zijn verlies op het zwemonderdeel had hij dus snel goed gemaakt. Samen met Van Heteren hield ik het tempo hoog en de jonge Belg moest toen snel lossen. De laatste 45 km op de fiets heb ik de koppositie niet afgestaan. Ik fietste stevig door om eventuele achtervolgers niet de kans te geven om bij te sluiten. Van Heteren kon blijven volgen.
 
De wissel van het fietsen naar het lopen gaf een voorsprong voor Van Heteren. Hij besloot om geen sokken aan te trekken. Ik wel met het oog op blaren en het herstel daarvan. De eerste 3 km heb ik flink gas gegeven om weer aan te sluiten. Daarna was het ritme zoeken. Samen liepen we tot aan 16 km. Daarna heb ik het tempo weer opgevoerd omdat ik Carlo Pullens sterk op zag komen. Mijn laatste rondje van 5,4 km ging het snelst. Frans behield de tweede plaats, mede omdat Carlo in de laatste ronde zijn opmars niet kon doortrekken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

bron: de Gelderlander

Uitslag 1/2 triatlon

Tweets:
http://twitter.com/CarloPullens/status/20632010506
http://twitter.com/CarloPullens/status/20691704521

- Bericht triathlonweb

Triatlon Didam : DNF #3

In tegenstelling tot vorige week in Gendt voelde ik mij tijdens het fietsen erg sterk. Veel macht in mijn benen. Maar na 25 km een hard gesis. Lekke band. Opmerkelijk was dat ik nog ongeveer 15 km met een redelijk harde band kon doorfietsen. Daarna gestopt om eerst schuim in mijn tube te spuiten. Dat werkte niet. Daarna nog geprobeerd om de tube eraf te halen maar ook die poging strandde. Na vijf minuten had ik er genoeg van.

Twee kilometer op kop gezwommen in recreatieplas de Nevelhorst aan de rand van Didam. Ik zwom lekker mijn eigen tempo. De dag van tevoren nog even geprobeerd of ik in mijn hesje kon zwemmen (wetsuit was immers verboden) en dat ging prima. Als eerste uit het water met vier man in mijn kielzog. Na de wissel was alleen Bert Flier daar nog van over. Eerste paar kilometer hard doorgereden. We moesten nog acrobatische manoeuvres uithalen om vier ongeleide projectielen te ontwijken: drie teckels en hun baasje die het erf af rende.

Een paar kilometer verder moest ik wederom de acrobaat uithangen omdat een bidon van Bert's fiets stuiterde. Een volle bidon die met een vaartje van 42 km/u vanaf zadelhoogte stuitert, maakt rare sprongen.

Aan het begin van de tweede ronde kreeg ik dus mijn lekke band.  Bert op de hoogte gebracht en hem succes gewenst. Even later vroeg Bert heel slim: als jij toch een lekke band hebt, mag ik dan jouw bidon met sportdrank hebben. Tuurlijk Bert! Als de situatie een keer andersom is weet ik zeker dat ik op jouw hulp kan rekenen.

Toen ik uitstapte was het verschil met de achtervolgers opgelopen tot 4,5 minuut. Toen ik nog met mijn tube bezig was, zag ik ze voorbij komen.

Mijn seizoen tot nu toe is het seizoen waarin ik mijn beste resultaten heb behaald in trainingswedstrijden: 1e halve Westervoort, 2e halve Bocholt. De rest bagger.

Links:

Verslag van winnaar Bert Flier

Adelaarskalender triatlon Gendt update 2010

 

Wederom goede tijden dit jaar. Maar liefst vier heren stormen de top 25 binnen van de snelste tijden ooit in Gendt. Bas Bluijsen (2 x), Mark Pessink en Eelco van der Wind moeten plaats maken voor Evert Scheltinga, Menno Oudeman, Cornelis Scheltinga en ik.

Bij de dames is het alleen Saskia Elemans gelukt om in de top 15 binnen te dringen. Linda van Vliet verdwijnt hierdoor van de lijst met haar prestatie uit 2008.

Klik op het overzicht om te vergroten.

Triatlon Gendt

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik het erg gemist heb om in deze triatlon van start te gaan. Ik begrijp nu niet dat ik de afgelopen jaren heb gekozen voor andere prioriteiten. Bij deze neem ik mij voor om meer te genieten van het sporten.

Bij de allereerste zwemslag merkte ik dat dit niet mijn dag was. Jeetje, wat was ik aan het harken. Evert Scheltinga moest ik laten gaan en ik had moeite om Johnny Manders te volgen.

Het fietsen was niks beter. Ik haalde nu een veel lager wattage op 40 km dan ik dit jaar over 80 km al heb gefietst. Dat is geen best teken realiseerde ik mij en daarop heb ik mijn tactiek aangepast. Menno Oudeman kwam ondertussen sterk opzetten tijdens het fietsen. Ik wist toen dat een derde plaats het hoogst haalbare was vandaag.

Evert Scheltinga koerste af op een fantastisch parcoursrecord (1.46.25: het oude stond op 1.48.45 uit 1999) en ik moest alle zeilen bijzetten om Cornelis Scheltinga van de 3e plaats af te houden.

 

Geweldige prestaties geleverd vandaag door de deelnemers in deze hitte. En ik heb weer ouderwets genoten en afgezien.

Links:
Foto's
Uitslag

Bijwerken van de adelaarskalender volgt binnenkort (Vier heren komen de top 25 binnen en 1 dame de top 15).

Stein

De voorbereiding is goed gegaan maar ik merkte dat ik de dagen vooraf niet naar het echte killerinstinct groeide.

Het zwemmen ging goed. Ik kon relaxed mee zwemmen in de eerste grotere groep. Samen met onder meer Gerrit Schellens, Remy Vasseur, Roeland Smits en Martijn Boot uit het water.

Tijdens mijn zwemonderdeel is mijn achterband geknapt. Marieke heeft

dit super opgelost door snel een wiel van iemand (thanks Marc) te lenen. Maar helaas zat hier een 9-speed cassette op in plaats van de 10 die mijn fiets nodig heeft. En bovendien, niet onbelangrijk in Stein, miste ik het bergverzet. Met andere woorden: veel gekraak en geschakel en met ontplofte benen de top van de Snijdersberg halen.

Schellens en Vasseur moest ik daardoor al snel laten gaan. Samen met Martijn Boot heb ik de 4 ronden volgemaakt. Nog even het tempo van Pieter Helin gereden toen hij ons inhaalde.

Na de tweede wissel gelijk even plassen en vol goede moed begonnen aan het lopen. Halverwege de eerste loopronde nogmaals naar toilet. Op souplesse kon ik daarna nog redelijk tempo maken, maar heuvel op was het waardeloos. Bovendien merkte ik dat de fietstocht mijn rug had verwoest waar ik de hele week al last van had. Toen iedereen erg hard over mij heen vloog kon ik mij niet meer motiveren. Ik kon het niet opbrengen om mijzelf kapot te lopen voor een 10^e plaats. Op zo’n moment gaat alles pijn doen en met name mijn rug heeft mij doen besluiten om uit te stappen.

 

Trainen in Bocholt

Een week voor het NK lange afstand in Stein wilde ik nog een laatste pittige training doen. Dan is het natuurlijk makkelijker om dat tijdens een wedstrijd te doen. Een kwartier van mijn huidige woonplaats ligt Bocholt waar dit weekend de 23e editie van de Aasee triathlon werd gehouden.

Mijn opdracht was helder: zwemmen mag voluit maar op de fiets en met name tijdens het lopen erg inhouden.

Alexander Janitzki, die op late leeftijd op stoom begint te komen, had na de 2 km zwemmen al 2 minuten voorsprong opgebouwd. Ik kwam samen met een oud ploeggenoot Heiko Tewes uit het water. Janitzki wist tijdens het fietsen zijn voorsprong op ons met een minuut uit te bouwen. Ik hield mij koest volgens de opdracht. Tijdens het lopen was het al snel bekeken. Tewes loopt niet goed en Janitzki was ver vooruit. Dus lekker rustig de 20 km volmaken.

Eigenlijk helemaal niet spannend. Maar ik heb lekker getraind :-)

 

Links:

Volledige uitslag
Bericht op Bocholt.de
Foto’s

NK midden afstand Nieuwkoop

Ik had een trainingswedstrijdje in gedachten, maar zelfs dat heb ik niet afgemaakt.

Na een paar lange trainingsweken een NK meedoen moet ik maar niet meer doen. Ik wil graag voorin meedoen maar als je niet fit bent, lukt dat niet op dit niveau. Dat had ik ook niet verwacht. Maar tijdens de wedstrijd merkte ik dat ik op deze manier meedoen niet leuk vind. Het zwemmen ging nog redelijk. Volgens mij heb ik een stapje gemaakt dit seizoen. Voorgaande jaren lag ik te worstelen om met mannen in mijn zwemgroep te zwemmen. Nu bepaalde ik 3 km lang het tempo aan kop van deze groep.

Het fietsen was een ramp. Ik had moeite om mij te handhaven. Daarnaast voelde ik mij niet zeker in de bochten zodat ik veel energie verloor met het op gang brengen van mijzelf. Met dit gegeven plus de kou en regen besloot ik om uit te stappen na twee ronden fietsen. Ik was bang om te veel schade op te lopen. Dat kan ik in de komende weken niet gebruiken.

Winst in Westervoort

De twee kilometer heb ik behoudend gezwommen. Duidelijk met de rem erop. Eerste km net zo hard als de tweede. Daarna uitgebreid de tijd genomen om te wisselen. De kou, op dat moment (09.30 uur) zo’n 7 graden, zou met name op de fiets een extra tegenstander kunnen worden. Rustig zwembroek uit, goed afdrogen en extra veel kleding aan zorgde voor een langzame wissel.

Ik sprong gelijk op de fiets (zonder wedstrijdwielen) met de eerste trio. Dat bleek uiteindelijk de doorslaggevende factor. Door mij vast te klampen aan deze sterke fietser bouwde ik gestaag een voorsprong op van zo’n 10 minuten op de achtervolgende groep met Menno Oudeman, Bram van den Bergh en Matthijs Westerbeek. Drie minuten bij het zwemmen, de rest tijdens het fietsen. Het fietsen koste mij wel veel kracht en energie maar de oplopende voorsprong gaf aan dat ik door moest zetten. In de laatste paar kilometers van het fietsen gas terug genomen om even te “herstellen” en nog goed te drinken.

Tijdens de tweede wissel schoot de kramp overal in mijn benen maar het afsluitende onderdeel ging nog verrassend goed. Ik had een hartslagopdracht meegekregen. Duidelijk flink onder mijn normale 20 km tempo. Dat tempo kon ik goed volhouden. Een klein verval in de laatste 5 km.

Menno Oudeman kwam terug tot 8 minuten. De rest verloor nog meer tijd.

Voedingsplan was dit keer goed en bewust goed afdrogen en aankleden zorgde ervoor dat ik het niet koud heb gehad.

Ik realiseer mij dat dit niveau nog lang niet voldoende is. De uitslag is door de gelukkige samenloop flink geflatteerd. Wordt aan gewerkt!

 

Meer informatie:

-  AD
- Triathlonweb
- Foto’s door Cornelis Scheltinga
- Foto’s door Rob Wientjes

Oh ja … de berichtgeving in de media over het prijzengeld is niet correct. Ik had getweet “Prijzengeld naar KWF”. Maar dat gold voor mijn prijzengeld en niet van de totale organisatie.

Druk, druk, druk, druk …

Ik ben druk bezig met het klussen in ons nieuwe huis en de aanstaande verhuizing.

Maar toch even tussendoor een linkje plaatsen naar een vermakelijk verslag van de Omloop for the Roses door de Lingetrappers.
René Wiltink had inderdaad weer het hoogste woord. Kijken of dat op 27 juni ook zo is. :-) Gelukkig mag hij starten na een afwezigheid van jaren.

Zwemanalyse (part III)

Vorige week heeft Rob Barel opnamen gemaakt van mijn onderwatertechniek. Met zijn bewakingscamera aan een bezemsteel krijg je onderstaande beelden. Goedkoop en effectief. Het eerste baantje rustig glijden, op de terugweg wat harder zwemmen. Met name als het harder gaat moet mijn techniek nog beter.

 

Verhuizing

Wij zijn ons aan het klaarmaken voor de verhuizing. Half mei vertrekken wij van Dieren naar Groenlo.

Voor ons is het praktischer om daar te gaan wonen. Trainingstechnisch gezien ga ik er op achteruit. Geen bos, geen heuvels en veel agressieve honden bij de boerenerven. Verder betekent dit voor mij dat ik verder van mijn werk ga wonen. Om de trainingen uit te kunnen blijven voeren moet ik veel gebruik maken van het woon-werkverkeer als training. Met andere woorden: fietsen naar het werk.

Voorbereidingen

Hoe is het eigenlijk de afgelopen maanden gegaan met het trainen?

Tot aan de jaarwisseling heb ik weinig getraind. Wel rustig een paar uurtjes in de week in beweging gebleven.
Net toen ik het trainen op wilde pakken, ben ik gevallen en brak ik mijn hand. Hierdoor heb ik de maand januari aangepast moeten trainen.
Februari is goed gegaan. Met uitzondering van de afgelopen week waarin ik ziek was. Hopelijk gaat het vanaf maart allemaal wat beter.

Triatlon Didam

Als ik een triatlon heb gewonnen, is de motivatie om daar terug te komen er niet meer. Ik ben er nog niet achter hoe dat komt. Waarschijnlijk omdat ik dan andere doelen ga zoeken. Maar het kan ook te maken hebben met de angst om te verliezen. In ieder geval heb ik, na mijn overwinningen, nooit meer meegedaan in o.a. Hengelo, Doetinchem, Spijkenisse, Veenendaal èn Didam. De triatlon van Gendt is de enige uitzondering op deze regel. Simpelweg omdat deze te leuk is.

Maar onlangs vernam ik het bericht dat de triatlonorganisatie van Didam een halve triatlon gaat organiseren. Kijk … dan wordt het opeens weer interessant om daar te starten.

Helaas zijn er maar weinig halve triatlons in Nederland. Onlangs zijn de triatlons in Deventer en Kruiningen komen te vervallen. Dan blijven alleen Nieuwkoop en Leiderdorp nog over. Gelukkig springt de organisatie van de Didamse triatlon in dit gat. Daarnaast blijft Didam nog een 1/4, 1/8 en 1/16 triatlon organiseren. Zwemmen in een recreatieplas, het vlakke fietsparcours gaat over rustige en goede wegen en speciaal voor de halve triatlon komt er een looprondje van 5 km. Redenen genoeg om je in te schrijven.

Voor mij is het jammer dat deze nieuwe halve triatlon amper twee weken later wordt gehouden dan het NK lange afstand in Stein. Dat betekent dat ik of niet goed ben in Stein, of niet goed in Didam. Die keuze moet ik nog maken.

Hand gebroken

Nu ik even niet kan zwemmen heb ik tijd om een berichtje te plaatsen.

Afgelopen zondag ben ik tijdens een

mtb training over de Posbankroute een aantal keer onderuit gegaan. Hoofdzakelijk vanwege de gladheid. Op zich niks bijzonders want dat hoort er een beetje bij. Maar twee keer ben ik op mijn linkerhand gevallen en met name de tweede keer was dat erg pijnlijk. Ik ging er vanuit dat mijn

hand alleen gekneusd of verrekt was en ik heb de training gewoon volgemaakt (4 uurtjes).

Omdat de omgeving mooi was heb ik nog deze foto gemaakt (met 1 hand). 's Avonds thuis begon de hand wat op te zwellen en werd hij een beetje blauw. Toch maar even naar de huisartsenpost op zondagavond. De dokter gaf al snel aan dat de middenhandsbeentjes waarschijnlijk gebroken zijn en dus stuurde hij mij door naar het ziekenhuis.

Daar foto's gemaakt en gips er omheen. Nog niet het definitieve gips omdat eerst de zwelling moet afnemen.

Volgende week gaat dit eerstegips er af en wordt de volgende stap bepaald. Voorlopig dus niet zwemmen. Fietsen en lopen heb ik ook nog niet gedaan maar dat zou in theorie wel kunnen.